Stories
December 1, 2023
Geschreven door Clasien Vermeer
Clasien was de coördinator van Shelter City Tilburg. Ze trad dit jaar terug en blijft nu betrokken als vrijwilliger binnen de organisatie. Ze vertelt ons haar verhaal over het coördineren van Shelter City Tilburg en wat het voor haar betekent om te werken in het domein van mensenrechten. Onlangs liet ze een Human Rights Tattoo zetten, als symbool van haar betrokkenheid bij deze wereldwijde beweging.
Tilburg is in 2016 Shelter City geworden. Vanaf het begin tot 2023 heb ik dit mogen coördineren voor de stad. Ik vind het geweldig dat een collega – die daarvoor al was betrokken als vrijwilliger – het stokje heeft overgenomen. En ikzelf blijf erbij, nu als vrijwilliger. We hebben dus feitelijk de rollen omgedraaid. Hoe mooi is dat?
Mooie herinneringen
Heel bijzonder om elk jaar weer met een totaal andere persoon te werken. Maar allemaal mensen met passie voor wat ze doen, mensen die vol overtuiging opkomen voor de rechten van anderen in hun land, vaak met gevaar voor eigen leven.
In mijn werk bij ContourdeTwern/Switch was ik bezig met duurzaamheid en internationale vraagstukken, en de Sustainable Development Goals. Voornamelijk door middel van campagnes en educatieve projecten met het onderwijs. Shelter City gaat over SDG 16 (vrede en veiligheid) en mensenrechten en sluit daar dus heel goed op aan.
De combinatie van een veilige plek bieden aan de mensenrechtenverdediger en voorlichting geven op scholen werkt heel goed. Direct contact met iemand die zo’n belangrijk werk doet, vaak voor anderen en met gevaar voor eigen leven, dat maakt enorme indruk en brengt het dichtbij, geen ver-van-mijn-bed-show.
Ik heb geweldige ervaringen met alle gasten die in Tilburg zijn geweest. Maar hierin heeft één activiteit toch wel een bijzondere indruk op mij gemaakt: in 2021 was er een ontmoeting met ROC studenten, samen met Shelter City gast Mojalifa, met de wethouder mondiale bewustwording van Tilburg Esmah Lahlah en de voormalige Nederlandse ambassadeur voor de mensenrechten Bahia Tahzib-Lie. Zij gingen in gesprek met studenten die hun vragen heel goed hadden voorbereid. Vooral het type vragen dat werd gesteld raakte de gasten diep in hun hart. Vragen gingen over acceptatie en verdraagzaamheid, mogen zijn wie je wilt zijn, discriminatie en uitsluiting.
Het was zeer persoonlijk, hartelijk, warm en oprecht, met zelfs een traantje hier en daar. Heel bijzonder om mee te maken.
In 2017 hadden we June te gast, advocate uit Thailand. Een jonge vrouw waarvoor we een appartement hadden buiten het centrum van de stad. Zeer provisorisch ingericht voor 3 maanden, waarvoor ik me achteraf best wel schaam. Ze voelde zich er niet echt op haar gemak. Gelukkig kwam ze in contact met een Thaise student die op de Universiteit studeerde. Ze kenden elkaar in Thailand vaag, hij had destijds het contact afgehouden om veiligheidsredenen. Nu zijn ze getrouwd!
Lessen en uitdagingen
De grootste uitdaging – telkens weer – vond ik het zorgen voor goede huisvesting. Het is elk jaar nog goed gelukt maar altijd lastig.
Psychologische ondersteuning is ook erg belangrijk maar moeilijk te realiseren. Naar mijn idee zou dat meer centraal – dus vanuit J&P – kunnen worden opgepakt en aangeboden.
Een stagiair die ondersteunt bij dagelijkse en praktische zaken is heel prettig. Maar de vrijwilligers die zorgen voor de sociale activiteiten zijn onmisbaar om het voor de gast ook prettig en leuk te maken. Gelukkig hebben we in Tilburg een fijn team waar we op kunnen bouwen.
Waarom belangrijk
De gasten/mensenrechtenverdedigers staan in eigen land enorm onder druk, vaak hebben ze te maken met ernstige bedreigingen en lopen ze direct gevaar. Dat kunnen wij ons bijna niet voorstellen. Ik heb enorm respect en bewondering voor hun lef, energie, motivatie en doorzettingsvermogen.
Door ze een tijdelijke plek te bieden waar ze tot rust kunnen komen, kunnen werken aan uitbreiding van hun netwerk en nieuwe energie opdoen, kunnen wij ze helpen om hun belangrijke werk vol te houden en voort te zetten. Dat moeten we dus vooral blijven doen!
Respect en bewondering voor deze moedige mensenrechtenverdedigers! Ik vond het echt een eer om Shelter City zoveel jaren in Tilburg vorm te geven.
Bij mijn afscheid mocht ik een persoonlijk cadeau kiezen. Het werd letter 5066 van de Universal Declaration of Human Rights from the United Nations. 1 Vierkante centimer van mijn huid voor mensenrechten.
Human Rights Tattoo is een bijzonder project van de Tilburgse kunstenaar Sander van Bussel, een goede vriend van Shelter City.
Ik vind het heel speciaal dat ik nu deel uitmaak van deze wereldwijde beweging van HumanRightsDefenders, samen met Christopher en Moja, en 6770 anderen.
We bedanken Clasien voor haar langdurige betrokkenheid bij de Shelter City beweging en voor het delen van haar verhaal.